محمد بن عبد الله بن محمد الطنجي المعروف بابن بطوطة

محمد بن عبد الله اللواتى ابن بطوطه ( طنجه ، المغرب ، 1304 - 1378 ) ، رحاله مغربى اتولد فى طنجه ، قضى 28 سنه فى السفر و الرحلات. رحلته الاولى كانت للحج عن طريق شمال افريقيا و مصر.و صل مصر وهى فى قمة حضارتها و تقدمها الثقافى فى عهد السلطان الناصر محمد بن قلاوون ( 1285 - 1341 ) فإنبهر بيها و باللى شافه فيها و وصفها بقوله : " وهى أم البلاد، و قرارة فرعون ذى الأوتاد ، ذات الأقاليم العريضة و البلاد الأريضة، المتناهية فى كثرة العمارة ، المتناهية بالحسن و النضارة .. قهرت قاهرتها الأمم، و تمكنت ملوكها نواصى العرب و العجم " [1].

زار الشام سنة 1325 و بعدها بلاد فارس و بلاد العرب و شرق افريقيا و اسيا الصغرى و القرم و حوض الفولجا الادنى. دخل قسطنطينيه و من هناك راح على خوارزم و بخارى و تركستان و افغانستان و الهند ، و اشتغل فى دلهى تمن سنين. اتبعت فى سفاره للصين و زار جزر المالاديف اللى كانت اياميها اسمها " جزر المهل " ، و جزر فى اندونيسيا و بعدين رجع لطنجه سنة 1347.

عمل رحلتين تانيين واحده للاندلس سنة 1350 و واحده للسودان الغربى سنة 1352 و بعدها رجع لفاس سنة 1354 و هناك ملى كتابه المشهور " تحفة النظار و غرائب الأمصار " على كاتب البلاط المرينى. نال الكتاب شهره كبيره و اترجم للغات كتيره